Bizarre.

Dei siste dagane har eg overraska meg sjølv. Ganske mykje.

Til dømes har eg oppdaga kor merkeleg sætisfaiing det kan vera å stappa daude tre i ein maskin som hakkar dei til fillebitar.

Eg har greidd å halda rommet ryddig. Då meiner eg ikkje ryddig nok til å kunna manøvrera seg rundt i rommet og kanskje, med litt flaks, kunna finna ting. Eg meiner ryddig, sånn etter standarden til ein person som plar ha eit ryddig rom. For det plar nemleg ikkje eg.

I staden for å kjeda meg halvt i hjel, går eg på dansekurs denne veka. Har sakna å dansa! Det skal eigentleg vera jazz nivå I-II, men eg trur heller det er nærare II-III. Teknikk-delen er grei, men koreografien er skitvanskeleg. Mest fordi det går sinnssjukt fort. Men det er kjempegøy! Instruktøren er svensk og lagar kule lydar for rørsler og takter.

Det eg ikkje har fått gjort, er å byrja på særemnet. Eg har ikkje eit tema eingong. Tenkte litt på å skriva om bøker som går føre seg i t.d. New York, det var ein idé eg fekk av særemne-mentoren. Men eg veit ikkje. Eg er så dårleg på dette.

Elles har eg KONSTANT songen "I'm yours" av Jason Mraz, som jo er ein ganske søt song, men etter kvart irriterande, på hjernen. Kan me ikkje få ei ny landeplage snart?