Snøvlaren på N18

Det har skjedd fleire gongar at eg har blitt sjekka opp på bussen eller t-banen heim til Kringsjå, og særleg litt seint på kvelden i helga. Alle gongane før i går har det vore utlendingar (eg er som kjent utlending sjølv, så eg har ikkje noko problem med at dei er det - eg berre påpeikar tendensen). Men i går var det ein trøndar. Ein snøvletrøndar. I byrjinga både snøvla og knota han så mykje at eg ikkje høyrde at han var trøndar, men eg trur han la litt om då han høyrde at eg ikkje var innfødd. Opningsreplikken hans var "Får jeg lov å spørre...?" (peikar på dei to pappeskene eg held). Han bruker mykje tid på å snakka om desse pappeskene, og vekslar litt mellom å meina at det ser veldig slitsamt ut og at det ser veldig balansert ut. Eg forklarer at eg skal flytta, og han gjer store auge. Så bruker han litt tid på å vera fascinert over at eg skal flytta, og at eg ber desse eskene rundt i byen, og at eg skal flytta. Han spør kva eg driv med, og kor gamal eg er. Det han reagerer på, er sjølvsagt svaret på spørsmål to. Han røper fort at han er nesten 11 år eldre enn meg. Kva trur du skjer då? Jo, han bruker tid på å vera fascinert over det.

På bussen unnskuldar han seg for snøvlinga og seier at eigentleg har han tenkt å slutta å drikka, han spør om eg har eit mannfolk i livet mitt, eg seier nei, han spør kvifor ikkje, eg lyg og seier at eg tenkjer berre ikkje så mykje på slikt, han spør om eg ikkje likar menn, eg ler, han blir flau og seier at det hadde han så klart ikkje noko med, og så kan æ gi dæ et lite kyss? Eg seier nei helst ikkje. Han seier jaja eg er vand med å bli avvist. (Kva svarer ein då, liksom.) Det er nesten stille resten av bussturen, bortsett frå at han fleire gongar seier at det ikkje var meininga å gjera meg nervøs. Eg seier at det er eg ikkje. Så går han av på yrkesskolen.